Heb je een vraag over routes, toelaatbaarheidsverklaringen, de eerste of tweede deskundige, het ondersteuningsbudget, scholing, intervisie? Of wil je gewoon even iemand spreken die je verder op weg kan helpen? Dan bel je Ria Robison. Deze spin in het web op het secretariaat van SWV PO-ZK gaat met pensioen. Zij blikt terug op een loopbaan van ruim 16 jaar in een – tot haar genoegen – steeds veranderende organisatie. ‘Stilstaan heeft de wereld nog nooit vooruitgeholpen.’
Iedereen kent je naam, maar weet verder weinig van je. Vertel…
‘Ik ben 67 jaar geleden in Den Helder geboren, ben getrouwd en heb een volwassen zoon en dochter en twee prachtige kleinkinderen. Sinds 1986 woon ik in Bennebroek, met tussenpozen van enkele jaren in het buitenland, vanwege het werk van mijn man. We woonden een tijd in Damascus en daarvoor in Griekenland en Oost-Turkije. Dat verblijf in het buitenland heeft me heel veel gebracht. Ik ben meer gaan waarderen wat we hier hebben  en welke mogelijkheden er allemaal zijn, dat is lang niet overal vanzelfsprekend. Daardoor heb ik ook geleerd om te gaan met onvoorziene omstandigheden. Geen paniek, we redden ons wel. Dat neem ik ook mee in dit werk.’
Hoe waren je eerste jaren bij het samenwerkingsverband?
‘Ik ben hier in 2009 begonnen, toen heette het nog Weer Samen Naar School. Het samenwerkingsverband was een kleine organisatie, met een directeur en een paar onderwijsconsulenten die langs de scholen gingen en – ook toen al – een ouderconsulent. Het doel was: Alle kinderen naar school. Als daarvoor iets extra’s nodig was, kon je als school via ons een school-gebonden budget aanvragen. Het samenwerkingsverband bepaalde of zo’n aanvraag werd goedgekeurd of niet.
Voor verwijzingen naar het gespecialiseerde onderwijs werkten we in die eerste jaren nog met de PCL (Permanente Commissie Leerlingenzorg red.). Dat was een commissie met drie externe deskundigen die zo’n tien maal per jaar bijeenkwamen om dossiers te beoordelen die scholen aanleverden wanneer ze een leerling naar het SO of SBO wilden verwijzen. Dikke pakketten met allerlei rapporten, onderzoeken en tig formulieren. Aanvragen moesten in drievoud gekopieerd worden, ik notuleerde de PCL-zittingen en daarna werd aan de scholen doorgegeven welke aanvraag werd gehonoreerd en welke niet.
Het was een enorme papierwinkel en het ging er formeel aan toe. Soms werd een aanvraag afgewezen omdat er een handtekening ontbrak en dan moesten ouders en school soms weken wachten voordat de PCL weer bijeenkwam. Gelukkig werkt dit bij ons inmiddels heel anders.’
Wat veranderde er voor jou bij de invoering van Passend Onderwijs?
‘Dat was in Zuid-Kennemerland in 2013, een jaar eerder dan de landelijke start van Passend Onderwijs. Wij waren een van de pioniers. De toenmalige directeur Lucas Rurup bedacht in dat eerste jaar de triade voor het proces van verwijzing naar gespecialiseerd onderwijs, waar we nu dus nog steeds mee werken. (Verwijzing op basis van overeenstemming tussen ouders, verwijzende school en ontvangende school, red.) De PCL werd afgeschaft en vanaf dat moment liepen alle verwijzingen via deze triade. Dat scheelde enorm veel tijd, papierwerk en dus ook energie.
Mijn rol is sindsdien echt anders geworden. Ik regelde de financiële kant van de TLV’s, beantwoordde vragen van scholen over de voortgang, wist precies welke aanvragen er liepen. Na afloop van het proces belde ik ouders om te horen of alles duidelijk was en of ze zich voldoende gehoord hadden gevoeld. Dat doen we nog steeds zo en dat wordt zeer gewaardeerd.
Met het verder optuigen van Passend Onderwijs veranderde de organisatie; er kwamen experts bij, allerlei projecten werden opgepakt, er kwam veel meer scholingsaanbod en professionalisering, Day a Weekschool werd opgezet, er waren – en zijn – voortdurend ontwikkelingen. Voor mij betekende het meer en complexer werk, maar daardoor ook steeds interessanter.
Ik weet veel over onze  organisatie omdat ik aansluit bij veel overleggen en hoor wat er wordt besproken, lees de bijbehorende documenten en maak notulen. Daardoor ben ik op de hoogte van wat er speelt en ken ik de ins en outs van het ondersteuningsplan. Dat is heel prettig, want ik krijg mensen met allerlei vragen aan de telefoon en dan moet je kunnen uitleggen hoe het zit, waar ze wat kunnen vinden, of ze kunnen doorverwijzen naar de juiste persoon.’
Wat ga je doen als je straks de deur achter je dicht hebt getrokken?
‘Zomervakantie vieren, nog meer lezen, fietsen, tennissen, op onze twee kleinkinderen passen. Ik  zie wel wat er verder komt. Ik maak niet vaak plannen voor de lange termijn, morgen kan alles weer anders zijn. Ook goed, dan dealen we daarmee. Een beetje meebewegen met wat zich voordoet, dat heb ik wel geleerd in de loop der jaren. Stilstaan heeft de wereld nog nooit vooruit geholpen.’
Heb je nog tips voor de achterblijvers?
‘Hou een open blik en laat ook eens iets los.’
Het team van PO-ZK bedankt Ria hartelijk voor alle inzet en wenst haar het allerbeste voor de toekomst! Voor vragen aan het secretariaat van het samenwerkingsverband kun je terecht bij Margreet Post via: info@po-zk.nl of 023 5430116.